سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!

روزهاى زياديه كه ننوشتم و نوشتن برام سخت ترين كار عالم شده اونقدر كه وقتى چندشب پيش نشستم به نوشتن داستان انگار مزخرفترين داستان عمر رو دارم مينويسم.يه گزارش محض!مدتهاست دلم ميخواد بنويسم اما خودم مان سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...

چطور میتونم فکر نکنم به منبع درآمدی که قطع شده و من دو روزه سر درگم و ویلون و منتظرم اما خبری ازش نیست. با اینکه سعی می کنم به خودم دلداری بدم که کار کردم و باید یکم صبور باشم تا حاصل زحمتم رو بگیرم باز چطور میتونم به اون منبع درآمد فکر نکنم؟

روزا قراره سخت تر بگذره و من قرار نیست بهش فکر کنم ظاهرا چون دارم به خودم میگم همه چیز که پول نیست...

ولی آیا واقعا نیست؟

 

سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...

گاهی وقتها که اینجوری پر از گلایه و غر میشم از خودم می پرسممگه نه اینکه باید همینجوری که هست دوستش داشته باشم؟ پس این همه گلایه برای چیه؟ که بشه اونی که من میخوام؟و باز به خودمجواب میدم یه سری چیزا حق سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...

تنهايى خواستم نه اينكه تنها شم و تنهاتر يا حتى دور و دورتر...

دلم خواست فقط يكم دورشم تا فرصت كنم تيغاى سرانگشتام رو بردارم كه اگه خواستم نوازشش كنم خراشى به دلش نندازم.

دور شم تا بيشتر باشيم ...

****

 

 به خاطر مردم است که می گویم
گوش هایت را کمی نزدیک دهانم بیار،

دنیادارد از شعرهای عاشقانه تهی می شود

و مردم نمی دانند

چگونه می شود بی هیچ واژه ای

کسی را که این همه دور است

اين همه دوست داشت...
 

سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...